“Hiç kimsenin çırası tana kadar yanmaz” atasözü Zazaca da:
“Hiç kimsenin çırası sabaha kadar yanmaz” olarak söylenir.
Demek istenir ki hiç kimsenin gücü, kudreti, iktidarı, saltanatı ebediyen sürmez.
Bir gün sabah olmadan o ışık söner.
İşte iktidarın sonu da böyle oldu.
AKP yirmi iki yıldır iktidardı.
Kendini yenilmez, biliyordu.
Her seçimde devleti de arkasına alarak zaferini ilan ediyordu.
Seçim eşit koşullarda mı yapılıyordu?
Neden herkes sandık güvenliğinden bahsediyordu?
Neden seçime, sandıklara güven kalmamıştı?
Seçimin değiştirici etkisine toplum neden inanmıyordu?
Seçime katılım oranı neden düşmüştü?
AKP seçmeni sandığa neden gitmemişti?
Neden?
Erdoğan’ın kibri, üstenci dili, tehdit eden söylemi bıkkınlık yarattı.
Ayrıştırıcı, kutuplaştırıcı çabası bu defa inandırıcı olmadı.
Yeni vaatleri yoktu, olanlara da halk inanmadı.
Ekonomik çöküşe çare bulamadı.
Ülke fakirleşti, kriz derinleşti.
Bir ışık bir umut göstermedi iktidar ve yedeği.
Kendini tekrar eden Erdoğan ve kendisinden olmayan her kesimi tehdit eden Bahçeli
kelimenin tam anlamıyla halkın gazabına uğradılar.
Hiç beklemedikleri bir sonuçla karşılaştılar.
İstanbul’a on yedi bakanla yığınak yaptı Erdoğan, yetmedi, kendisi de gitti
Sonuç yine hüsran oldu.
İktidar için deniz bitti.
 |
Veysel Otunçİktidar neden kaybetti |
